می شود سفید فکر کرد؟

ساعت از ده شب گذشته بود. خیلی اتفاقی تلگرامم رو چک کردم... هیچ دلم نمی خواست صفحه چت با همسرجان رو باز کنم.. اما اشتباهی دستم رفت روش.. برام یه عکس از خودم فرستاده بود. چندتایی عکس از خودم و دخترک براش ریخته بودم تو گوشیش....

زیر عکسم نوشته بود فدای قد و بالات و لبای خوشگلت عزیزم...

من فقط خوندم! هیچ جوابی ندادم.. هیچ جوابی نداشتم که بدم!

اما کمی دلم و ذهنم آروم گرفت.....

جوابی نداشتم بدم چون می دونستم همه چیز سر جاش هست! اون لحن بد گفتاری.. عصبی شدن هاش ... فقط این دوری دل تنگش کرده .. این دوری بهش سخت گذشته.. چون شرایطی که توش هست سخته! اگر شرایط عادی و حتی عالی بود اینطور دلتنگ نمی شد!

یه چیزی می یاد تو ذهنم که این دلتنگی برای جسم تویه نه خودت! و این خیلی عذاب آوره..

نباید خودمو رو گول بزنم به هر حال این دلتنگی جسمی بخشی از روابط ماست و الان این بخش از روابط حذف شده و لابد بهش فشار می یاد...

برداشت قسمت منفی ذهن من اینه که البته بی راه هم نیست!