دخترک بی هیچ نشانه ای از بیماری، یه یک دفعه تب کرد... پنج روز در تب سوخت! تبش تا سی و نه و چهل درجه رفت!
پنج تا دکتر رفتم! هر کدام یک تشخیص متفاوت.. هر کدام یک تجویز متفاوت... آزمایش خون جهت بررسی عفونت خون هم شد موردی مازاد بر نگرانی های من!
آزمایش خون گرفتیم.. به سختی .. نیم ساعت طول کشید .. دخترک خونی نداشت که ... قطره قطره خون می گرفتند! طاقت دیدنش را نداشتم. تمام این نیم ساعت عربده کشید.. اشک ریخت..
وقتی بغلش کردم نیمی از تنش خیس خیس بود! موهاش لباسش، عرق می چکید از سر و تنش!
سر آخر خوب شد .. اما لاغر شده و وزن کم کرده ...
من هم دچار کمر درد بدی شده ام! کمر دردی که به واسطه مادام بغل کردن دخترک و همزمان انجام دادن کارهاست به سراغم آمده .. از پله نمی توان بالا بروم!
منتظرم بشود یکساله یا نه دو ساله .. شاید هم سه ساله! برایم مهم نیست از عمر خودم کم میشود! فقط می خواهم بزرگ شود که این همه گریه نکند، نق نزند!
یکی به دو کردن های من و همسرجان بی شمار شده! سر کوچکترین موضوعی که به دخترک ربط دارد باهم حرفمان می شود!
همین یکی دو روز پیش وقتی دخترک مریض بود و ما در بیمارستان به سر می بردیم، همسرجان گفت نه ماه است دارد تحملم می کند! پنج شش سال دیگر هم مجبور است تحمل کند...
آخر شب که آرام شد گفت: خیلی استرسی هستی! عصبی می شی.. جوش می زنی... بد حرف می زنی پای تلفن انگار طلب کاری...
حق دارد این روزها خیلی بد شده ام!حتی مدیرم هم گفت.. گفت کم مانده مرا بزنی!!!!!!!
اما آن طرف ماجرا را کسی نمی بیند! اینکه همسر جان وقتی ان سمت خط هست دقیقا شبیه یک منگل حرف می زند! حرف هایت را تکرار می کند .. طول می دهد، مکث می کند بعد حرف خودت را سوالی از تو می پرسد! نمی فهمد تو این ور خط نگرانی، وقت نداری، عجله داری...
یا مدیرم متوجه نیست که با سوالهای بی موردش که الان چه می کنی؟1 می تونی بگی داری چیکار می کنی؟ یهو می آید اینور میز تا ببیند چه می کنم... یا می پرسد امروز کلا چیکار کردی؟! امروز برنامت چیه مادام در حال بی احترامی است! نه نمی فهمد دارد توهین می کند! نمی فهمد تیپ کاری من کارهای دقیقه نودی است.. کارهای یکهویی و هر روز یک کوه کار است که از نظر اون هر کدامشان یک دقیقه وقت می برد ولی وقتی در حال انجامی یک دقیقه به بیست دقیقه تبدیل می شود!
من به همسرجان و مدیرم حق می دهم ... اما آنها هیچ توجهی به برخورد و رفتار خودشان با دیگران ندارند!