فرق است میان من و تو

از طریق پیامک با همسرجان حرف زدم.. یه جورایی درد دل بود اما گویا برداشت همسرجان چیزی شبیه گلایه بود! گلایه ای که احتمال زیاد از نظر همسرجان به حق نیست!
براش گفتم که وقتی با فرصت های با هم بودنمون اندک هستنددر طول روز وقتی هم که با همیم نگاهی نیست.. حرفی نیست! گاهی حتی به صورتمم نگاه نمی کنی..
اینکه تعداد پیام های عاشقانه از طرف تو نزدیک به صفرشدن ..
اینکه می دونم درگیر کار و درس و خونه هستی اما منم هستم!
البته سعی می کنم نباشم.. کمی اذیت می شم اما پوستم کلفت شده... نمی خواستم حتی اینا رو برات بگم..
تصمیم داشتم بدون گفتن، نباشم.. در سکوت، نباشم!
اما می دونستم حتی نبودنم هم برات اهمیتی نداره.. فقط گفتن اینا کمی سبکم کرد!

پاسخ من فقط یه واژه بود: باشه.

+ ساعت 5 عصر همسر جان سه تا پیام طولانی برام فرستاد با این مضامین که: عزیزم اینجوری نیست که تو می گی. تو برام عزیزی، نی نی برام عزیزی. ولی ذهنم کلا پره از همه چیز .. ساختمون و جر و بحثاش و درس... مشکلی که برام پیش میاد چند روز تو ذهنم باهاش درگیرم. انقدر ذهنم درگیره که نمی تونم برم سراغ درس وقتی کنار توام هم همینطوره. نه عزیزم تو رو فراموش نکردم. فقط زودتر می خوام درس و ساختمون تموم شه البته تصمیم گرفتم برم پیش روانپزشک ..
خیلی وقتا بهت فکر می کنم و اینکه چند وقته بهت توجه ندارم ولی بیشتر وقتا ذهنم درگیره و نمی تونمولی دوست دارم نیوشا جونم.
بعدم گفت امشب میام با نی نی حرف می زنم که مواظبت باشه و نذاره دلت بگیره...
منم تو جوابش گفتم درکت می کنم اما به دلیل حساسیت این دوران زودرنج تر شدم از طرفی بیماری بابا و از طرف دیگه گرفتاری های تو دست به دست هم دادن که من هر روزم به دلتنگی بگذره ... آخرم گفتم فک کنم بیشتر لازم باشه من و نی نی مواظب تو باشیم.