هر روز صبح قبل از خوردن چاشت باید به یک جمعیتی تعارف کنی که آقا بفرمایید صبحانه، خانم بفرمایید صبحانه!!
تعارفات الکی مسخره و حوصله سر بر ... تعارفات از سر عادت و عرف عامیانه.. دلم نمی خواهد اسمش را بگذارم فرهنگ! که این عین بی فرهنگی است از نظر من!
مدتی است این عادت بد و نادرست را کنار گذاشته ام... تعارف نمی زنم....
اما انگار یک چیزی در من نهادینه شده باشد، هی از درون نهیب می زند که نکند رفتار زشتی باشد.. نکند بگویند چه بی ادب! که می گویند... می دانی چرا؟! چون اصولا مردم ما به همه چیز آدم های دور و برشان کار دارند!!!
داداش کوچیکه می گفت با چند تا میهمان فرانسوی باید می رفته سر پروژه ای و این پروژه ده روز طول کشیده... می گفت هر وقت زمان خوردن و آشامیدن می شد دست از کار می کشیدند و حین استراحت کیکی چیزی می خوردند اما اصلا به من تعارف نمی کردند با اینکه گاهی من چیزی نمی بردم برای خوردن... خیلی راحت و عادی....
می دانی! دلم می خواهد فرزندم را دور از همه این عادت ها، این فرهنگ های روی اعصاب به درد نخور تربیت کنم...
درو از این جمله کلیشه ای که دیگران چه می گویند!!!
آآآآییییی گفتی نیوشا. کلا فرهنگ ما پر از این آداب و رسوم ابلهانه و دست و پا گیره. اصولا اینقدر ما ایرانیا دنبال جوانب و حواشی هستیم که اصل قضایا همیشه گمه.
به به .. سلام آقای پدر :)
دقیقا همینطوره اصل و فدای فرع می کنیم!