میان وبلاگ خوانی هام چشمم خرد به پوستری که طرح یک زن بود و این طرح با انواع و اقسام ماشین آلات و ابزاری که برای کارکردن نیاز است طراحی شده بود! ابزاری چون کیبورد، تلفکس، موبایل، تلفن و .... زیرش هم نوشته بهشت زیر پای مادران است نه کارمندان!!!!!!!!!!!!!
حالا یکی بیاید جلوی مرا بگیرد که دهنم باز نشود...
حالا یکی بیاید اعصاب خرد و خاکشیر مرا که از صبح مادام چیزی به خردتر شدن له تر شدنش می افزاید، جمع و جور کند و بگذارد تنگ هم تا مابقی روز را طاقت بیاورم!
هووووف! هر چقدر که زمان می گذرد افکار کهنه تر می شود انگار! هر چقدر که پیش می رویم دردها، محرومیت ها، ظلم ها و نگاه ها به زن به عنوان ابزار و جنس دوم بیشتر می شود.....!
می دانی! نه بهشت می خواهیم و نه این همه سرکوفت و مصیبت و تحقیر و درد را.....
می دانی! بهشت و مافیهاش ارزانی همین شماهایی با چنین افکاری...
من مادر هم بشوم نمی توان دست از کارمند بودنم آن همه کارمندی ای کج دار و مریض بردارم... این تنها بخش از زندگی من است که متعلق به خودم است... تنها جایی که برای خودم هستم با تمام سختی ها و استرس ها و نقاب ها و دلخوری ها و ناراحتی هاش مال من است، هدیه خداوند است به من! نمی توانم، نمی خواهم از دستش بدهم!
از این ها گذشته برای زندگی کردن در دنیای امروزی با مردهای امروزی باید، بی شک، بی گمان دستت تا آرنج برود توی جیب خودت!
چه دل پر دردی!
:(
منم خیلی این موارد به چشمم می یاد. اتفاقا همین دیشب اون عکس خانم کارمند دیجیتالی رو با اون جمله ی تاریخیش تو یکی ازگروه های تلگرامم دیدم و کلی افسوس خوردم از سطح فکر مردم سرزمینم.
خوش به حالت بانو جان که می تونی کارت رو با چنگ و دندون حفظ کنی. من نتونستم، یعنی شرایط ایده آلش رو نداشتم. با وجودی که خیلی از خونه موندن زجر کشیدم و می کشم، اما مجبورم تا از آب و گل در اومدن دومی هم صبر کنم.
هنوز که به مرحله عمل نرسیده که ببینم می تونم با چنگ و دندون حفظ کنم یا نه .. بذا به دنیا بیاد ببینم چند مرده حلاجم!
ایشالا فرصتش رو پیدا می کنی و موقعیت مناسب برات ایجاد می شه...
می دونی سطح فکر مردم دیگه جای تأسف نداره! باید بهش ...
سلام عزیزم
تبریک و تبریک امیدوارم بهترین لحظات و خوشی ها رو با نی نی عزیز سپری کنین
سلا پری جان
ممنونم عزیزم