زندگی جدید

سه شنبه شب از دیدن بابا ساعت یازده برگشتم خونه. همسرجان خواب بود. شوله زردی که خانوم دکتر برای راحت تر شدن فرایند زایمانم پخته بود رو خوردم و خوابیدم. نیمه های شب بود که دردهای پریودی تقریبا شدیدی رو حس می کردم. نماز صبح خوندم و نشستم تو هال. همسرجان یه ساعت بعد پاشد و صبحانه آماده کرد. داشتیم چای می خوردیم که حس کردم کیسه آبم پاره شده..... 

بله پاره شده بود. سریع رفتم بیمارستان. مامایی که تحت نظرش بودم نبود رفته بود تهران. سرپرستار ترشحاتم رو چک کرد و گفت بگو متخصص زنانی که تحت نظرش هستی بیاد. نمی تونی طبیعی زایمان کنی. بچه مدفوع کرده، کیسه آبتم پاره شده فرصتی نداریم. 

من تو شهر خودم تحت نظر هیچ پزشک متخصصی نبودم، مشهد می رفتم. سرپرستار گفت ریسک مشهد رفتنت بالاست. 

پزشک شیفت دختر همون پزشکی بود که بابا رو دو سال پیش به این حال و روز کشوند....

همسرجان کلی سرزنشم کرد که چرا به حرفش گوش ندادم از سه روز قبل نرفتم مشهد که اونجا منتظر بشم موعد زایمان برسه ....

پذیرش شدم ... گفتن باید بی حسی نخاعی بشم و پزشک فقط با همین روش عمل می کنه ....

بعد عمل کلی عوارض بی حسی داشتم. سردردهای شدید، گرفتگی یه رگ تو شونه راست که انقد درد داشت و فلجم می کرد حتی نمی تونستم کمی جا به جا بشم. 

الانم که رد آمپول بی حسی رو کمرم در محدوده وسیعی درد می کنه ...

اضافه به این دردها که البته گرفتگی رگ و سردرد برطرف شدن الان و فقط کمر درد هستش، درد غیر قابل وصف شقاق سینه اضافه شده به لیستم... 

دخترک با اینکه فک قوی ای داره اما نمی تونه نوک سینه رو بگیره چون نوک ندارم و الانم پر از زخمه و ....

دخترک شیر آغشته به خون می خوره .....

دخترک اگر سیر باشه آرومه ... اما با این اوضاع من سیر نیست و من از روز چهارشنبه تا الان شاید ده ساعتم نخوابیده باشم ....

از شیر خانوم دکتر استفاده می کنم. بیچاره تو این هوای سرد با بچه پنج ماهه میاد که به دخترک شیر بده.

خواهرا شیفتی میان پیشم و خیلی بهم رسیدگی می کنن.... اما مدت زمانی که می تونن به بابا برسن محدود شده ... 

زخم بستر بابا مثل اینکه در حال گسترشه...دردش این روزا بیشتره ...

با خانوم دکتر و همسرجان، دخترک رو فرستادم تا بابا تو گوشش اذان بخونه ...

این روزا که درد دارم حال بابا رو می فهمم... 

این روزا که رو تخت افتادم می فهمم چقد به پرستاری، توجه، محبت و بودن اطرافیان کنارم نیاز دارم... و بابا همه این نیاز ها رو داره و داشته. 

حالا می فهمم که نه فقط درد جسمی که درد تنهایی و نا امیدی و دلتنگی می تونه به راحتی آدم رو بکشه.

اگه مریض دارین اطرافتون مستمر بهش سر بزنید، واقعا به توجه و محبت نیاز دارن.

افسردگی پس از زایمان از دیروز بعد از اذان مغرب و عشا خودش رو در من نشون داد و از اون ساعت تا الان این چشم ها باریدن....

درد رفتن خواهر کوچیکه رو کجای دلم بذارم این وسط! اونم این طور رفتن.....

کاش می تونستم مانع رفتنشون بشم.

دنیای همسرجان فرق کرده، رنگی شده... شاده. برای دخترک هر کاری می کنه... هواسش به من هست... به دخترک رسیدگی می کنه... دنیای من اما سیاه تر هم شده... غمگین تر هم!