باید بنویسم که لذت نبردن در زندگی خودش به خود یخود یک عذاب الهی ست!
حالا موجودی هستم که از هیچ چیز لذت نمی برم!
حتی از سفر..
حتی از دریا
حتی موج دریا دیگر دگرگونم نمی کند! صدای دریا را نمی شنوم که مرا به خود می خواند! قبل ترها موج دریا مرا به جنون می کشید.. با هر رفت و برگشتش گویی التماس می کرد که بیا تا در برگیرمت!
اما حالا.........
هیچ حسی به هیچ چیزی ندارم!
و این خود عذاب است! یک عذاب الهی بزرگ